سازمان دیدهبان حقوقبشر، در گزارش تازهای که بامداد سهشنبه ۵اردیبهشت۱۴۰۲ منتشر شده، سرکوب گسترده کودکان توسط نیروهای امنیتی ایران را تایید کرد و نوشت در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، کودکان بسیاری کشته شده و مورد شکنجه، تعرض جنسی و ناپدیدسازی قرار گرفتهاند.
در این گزارش که حاصل جمعآوری اطلاعاتی از شهریور تا بهمن ۱۴۰۱ است، با خانواده و نزدیکان ۱۱ کودک گفتوگو شده است که شکنجه ، تجاوز و تعرض جنسی را تجربه کردهاند. برخی از این کودکان در دادگاه انقلاب و نه دادگاه اطفال مورد محاکمه قرار گرفته، و وکیل اختیاری نداشتهاند، بعد از آزادی هم از تحصیل محروم شدهاند. برخلاف قوانین حقوقبشری، به این کودکان دستبند و چشمبند زده شده است و در دادگاههای چند دقیقهای محکوم شدهاند. با «تارا سپهریفر»، پژوهشگر ارشد ایران در سازمان دیدهبان حقوقبشر، «معین خزائلی»، حقوقدان و «صبا آلاله»، روانشناس، در این باره گفتو گو کردهایم.
به گفته «تارا سپهریفر»، پژوهشگر ارشد ایران در سازمان دیدهبان حقوقبشر، روایتهای جمعآوری شده از میان کودکان ۱۳ تا ۱۸ سال دختر و پسر صورت گرفته است، ولی تعداد پسرها بیشتر بوده است.
خانم سپهریفر با توضیح اینکه برخی روایتها از ساکنان شهرهای بسیار کوچک است میگوید، برای امنیت خانوادهها هیچ توضیح بیشتری در اختیار رسانهها قرار نمیدهیم. به گفته، او دستکم ۲ منبع دست دوم که از فعالین حقوق بشر بودهاند و برخی نزدیکان و خانوادههای کودکان، این اطلاعات را در اختیار دیدهبان حقوق بشر قرار دادهاند. این سازمان با کنار هم قرار دادن روایتها، نقض گسترده حقوقبشر را تایید کرده و به این نتیجه رسیده است که اتفاقات رخ داده بسیار بیشتر از آن چیزی است که ما نهادهای حقوقبشری، تاکنون امکان مستند کردن آن را داشتهایم.
تارا سپهریفر میگوید: «در بسیاری از این گزارشها، افراد شاهد بودند که اتفاقات مشابه دیگری هم رخ داده است، منتهی ما نتوانستیم آن روایتها را بهدلیل نداشتن منابع کافی، مستندسازی کنیم.»
او اضافه میکند: «طبق بررسیها متوجه شدیم در این دوره از اعتراضات، با زوایای بسیار خشنتری از اعمال خشونت و شکنجه مواجه هستیم.»
بهگفته او، گزارشهای بسیار هولناکی از استفاده از انواع تعرض، آزار و تهدید جنسی به سازمانها و مجموعههای حقوقبشر ارسال میشود که در مورد زنان، مردان و کودکان است: «در مناطقی که دورتر از شهرهای اصلی بودهاند، خارج از بازداشتگاههای رسمی و قبل از تحویل متهم به بازداشتگاههای رسمی، موارد شکنجه و تجاوز شدیدتر بوده است که باید بیشتر در مورد آن تحقیقات صورت بگیرد.»
او اضافه میکند: «هرچند شدت اعتراضات خیابانی کاهش پیدا کرده است، ولی وظیفه همه، مستند کردن ابعاد مختلف این سرکوب است.»