اخلال در روند درمان حسین رونقی با «آزار و اذیت» و «کنترل امنیتی»

حسین رونقی، فعال حقوق بشر که به‌تازگی به طور موقت و با وثیقه از زندان آزاد شده، از «آزار و اذیت» و «کنترل امنیتی» که روند زندگی عادی و درمان او را مختل کرده، خبر داده است.

حسین رونقی در رشته توییتی که روز پنج‌شنبه ۱۷ آذر منتشر کرده، با بازگو کردن این عبارت از هانا آرنت، فیلسوف آلمانی آمریکایی، که «اگر مجبور به همکاری شوم، آن‌وقت خودم را می‌کشم»، آن چه را که در دوره بازداشت بر او گذشته شرح داده و تأکید کرده است: «از روزی که آزاد شده‌ام، به اندازه‌ای آزار و اذیت، کنترل امنیتی، و فشار رسانه‌‌های دروغگو را افزایش داده‌اید که زندگی عادیم فلج و روند درمان مختل شده است.»

این فعال حقوق بشر، با بیان این که «پای چپم حین بازداشت در مقابل دادسرا توسط خفت‌گیرهای لباس شخصی آسیب جدی (شکستگی یا دررفتگی) دیده بود»، نوشته است که برای جا به جا شدن در زندان «حتما باید» او را «کمک می‌کردند.» او می‌گوید به دلیل این که «۳۹ روز» از حق تماس با خانواده‌اش برخوردار نبوده، از مطرح شدن «شکستگی پای راست» خود اطلاع نداشته است.

او می‌گوید که «پس از هفته‌ها از هم‌اتاقی‌ها در مورد شکستن دو پا» شنیده و «همان موقع به بازجوها» گفته است «به خانواده اطلاع دهید پای راستم سالم است، این بی‌خبری شکنجه مضاعف برای خانواده است»، اما بازجوها نه خودشان خانواده را مطلع کرده بودند و نه اجازه داده بودند خود آقای رونقی با مادرش تماس بگیرد و خبر را اصلاح کند.

در دوره بازداشت حسین رونقی، پدر و مادر او روزهای متمادی در مقابل زندان اوین حضور داشتند تا بتوانند از این فعال حقوق بشر که در زندان بود خبری به دست بیاورند. در آن روزها یک بار پدر او، احمد رونقی، سکته کرد و یک بار نیز مادرش، زلیخا موسوی، در پی عارضه قلبی در بیمارستان بستری شد.

حسین رونقی در این رشته توییت در پاسخ به ابهاماتی که مقامات امنیتی و رسانه‌های آنها درباره اعتصاب غذای او مطرح کرده‌اند، گفت که «تمام ویدیوها و گزارش پزشک‌ها تا روز ۳۹ اعتصاب غذا در بند ۲۰۹ و پس از آن توسط سازمان زندان‌ها ثبت و ضبط شده است» و با تأکید بر «شهادت هم‌اتاقی‌ها» در زندان، از قوه قضاییه خواست که «همه مستندات تصویری و مکتوب را به‌صورت کامل برای افکار عمومی منتشر کند.»

این فعال حقوق بشر، همچنین فاش کرد که مقامات امنیتی «در بازجویی» شماری از معترضان با استفاده از «حربه فریب» بازجویان به آنها گفته‌اند که «حسین رونقی را مجبور به ابراز ندامت کرده‌ایم» و «شما هیچ نیستید.»

آقای رونقی خطاب به مقامات امنیتی تأکید کرده است: «اگر ابراز پشیمانی و ندامت یا درخواست عفو و بخششی از من وجود دارد، همین امروز آن را عمومی منتشر کنید.»

او با بیان این که «با مردم صادق» است، خواستار آن شد که «قوه قضاییه تمام پرونده‌های» او و آن چه را که «تاکنون با دوربین‌ها از حین بازداشت و انتقال و بازجویی‌ها ضبط شده است و هر آنچه در‌ پرونده‌ها موجود است»، به طور «عمومی منتشر کند.»

این مدافع حقوق بشر همچنین عنوان کرد که یک بازجو گفته «پدر و مادرت مثل خودت اوباش و اغتشاش‌گر و خائن هستند» و «تو وطن‌فروش، یار شیطان، خائن، دروغگو و محاربی.»

به گفته آقای رونقی، «بازجو پس از فحاشی‌ به پدر و مادر» او، «می‌گفت: هنوز اعتصاب غذایی؟ غذا بخور و بنویس! بنویس که پشیمانی، اسم همکارانت را بنویس» و حسین رونقی «در پاسخ با بغض و حال ناخوش» گفته بود: «می‌خواهم بمیرم؛ من تمام شدم. چه کار من دارید؟» و بازجو به او گفته بود: «تو تازه شروع شدی!»

او همچنین فاش کرد: «به‌زور می‌خواستند مرا در مقابل دوربین بنشانند و جلوی دوربین نرفتم و دم در نشستم و دوربین را به سمت من چرخاندند و پس از درگیری لفظی من را به سلول برگرداندند! همان جا هم گفتم که من جرمی مرتکب نشدم که ابراز ندامت کنم.»

این فعال حقوق بشر، تأکید کرده است که اگر مقامات جمهوری اسلامی از «حملات سازمان‌یافته» رسانه‌های حکومتی جلوگیری نکند، «واکنش درخوری نشان» خواهد داد و افزوده است: «شاید بتوانید امثال من را بازداشت و زندانی کنید، شاید بتوانید در اتاق‌های بازجویی ما را تحقیر کنید، توهین کنید و بغض و اشک ما را ببینید، اما نمی‌توانید مالک خرد و اندیشه ما شوید، نمی‌توانید ما را کنترل کنید، بخرید یا وادار به همکاری کنید. ما انسانیم، ما اراده داریم و ما ایرانیم.»